Sorry! Uw gezicht wordt niet herkend..

Zo… en toen knipperde ik met mijn ogen en was er weer een week voorbij sinds mijn vorige Mummy Blog.

Een week waarin ik eerst even feedback aan mijn vriendinnen heb gevraagd of het schrijven van een blog wel aan mij besteed is of dat ik het alleen zelf vooral heel leuk vind. Gelukkig vonden de meesten (good enough for me) het erg leuk om te lezen en is het de bedoeling dat ik nu elke week iets zinnigs op papier zet. Dus…

Het was ook een week waarin ik moe van een verhuizing ‘s ochtends mijn telefoon met gezichtsherkenning aan deed welke vervolgens zonder schaamte zei:“Sorry, uw gezicht wordt niet herkend… ” Sorry ??? Ik weet dat ik moe ben en er misschien een paar stress rimpeltjes bij gekomen zijn, maar zo erg is het toch ook weer niet?

Een week waarin ik in de spiegel keek en dacht: Nou, ik zie er toch best nog wel goed uit voor bijna 40 waarop mijn zoon voorbij loopt, even stopt en semi nonchalant, semi verbaasd zegt: “je hebt een dikke buik mama.” en weer doorloopt. Huh? waar kwam dat vandaan, dat heeft ie nog nooit gezegd. Hmmm… toch iets minder vaak bij m’n marokaanse schoonfamilie eten misschien.

Het was gelukkig ook een week waarin ik weer veel vrouwen met (te)veel op hun schouders even heb kunnen laten ontspannen en kunnen losmaken. Een week waarin ik een waardevolle Workshop Baby Massage mocht geven aan een uitgeputte moeder met een baby van 15 weken. En een week waarin ik weer een bijzondere Zwangerschapsmassage mocht geven.

In mijn vorige blog heb ik beloofd om wat te schrijven over de korte massage techniek die ik toepas als ik mijn kindjes naar bed breng.

Mijn kids verschillen best veel in leeftijd (6 en 2) wat dus ook een compleet andere aanpak wat betreft het bedritueel vergt.

Ik probeer er eigenlijk alles aan te doen om ze met een fijn, veilig en gerust gevoel te laten slapen zodat ik probeer te voorkomen dat ze weer uit bed komen, nachtangsten krijgen of om de zoveel uur wakker worden en jou nodig hebben om weer verder te kunnen slapen.

Hoe doe ik dat?

Het begint al met het naar boven gaan.

  1. zorg dat er niet teveel en te fel licht meer aan is. Je kan prima zien wat je doet met een licht aan in een andere kamer als waar je bent. (laat die melatonine (hormoon waar je moe van wordt) maar binnenkomen.
  2. Praat rustig en met een iets zachtere bijna fluisterende stem. (kids gaan daar in mee, best grappig)
  3. Doe (ongeveer) elke avond hetzelfde en blijf daar standvastig in.
  4. Ga geen discussies (meer) aan. Gewoon niet antwoorden als je al een antwoord hebt gegeven werkt best goed (vanaf 3 jaar)
  5. Gun jezelf de tijd om je kids naar bed te brengen. Hierdoor blijf je zelf ook rustig en dat heeft zijn werking op de kids.
  6. Last but not least. Kijk naar je baby/peuter/kind. Is het kind moe. Blijf standvastig. Nog niet moe genoeg, maar is het gewoon jouw opgelegde bedtijd? Laat het los. Niet forceren. Dan nog maar even naar beneden, beetje water, niet te gezellig maken en zodra een gaap of ogen wrijven of welk signaal dan ook van moe zijn, hup naar boven en slapen. Geen uren meer naast het bedje, wiegen, of wat dan ook om maar in slaap te laten vallen. Dat werkt alleen maar frustrerend en kost heeeel veel energie.

Dan het masseer gedeelte:

Er zit natuurlijk een verschil tussen een baby, een kind van 2 en een kind van 6.

Ik zal beginnen bij mijn dochtertje van 2.

  • Leg je kindje in bed (ik leg haar op de zij*) maar zorg dat je je handen niet weghaalt. Je houd contact en legt wat druk (niet te hard en niet te zacht) op het ruggetje. Met je andere hand kan je evt. een dekentje pakken.
  • Vervolgens ga je je kindje afstrijken. Dit is een massage term wat betekent dat je met platte handen wrijft vanaf in dit geval de rug helemaal door tot aan de voeten en dan blijf je ritmisch in een vloeiende beweging doen totdat je merkt dat je kindje rustig is geworden.  Je kan er bijvoorbeeld een liedje bij zingen. Ik laat meestal 1 hand tussen de schouderbladen omdat ze dan rustiger blijft liggen en met de andere hand strijk ik af.
  • Wat ik ook vaak doe als ze nog niet helemaal rustig is, is met mijn hand over haar hoofd aaien en dan met mijn duim vanaf haar neusbrug omhoog naar haar voorhoofd. Daar worden ze ook erg rustig van.
  • Je eindig altijd met een laatste vloeiende beweging over de voeten en je neemt met dezelfde woorden of zin afscheid. Ik herhaal altijd een paar zinnetjes net zolang tot ik de deur al dicht heb en naar beneden of naar een andere kamer loop. Ook als er nog wat wordt tegen gesputterd of gebrabbeld blijf ik het herhalen.

* Mocht je je kindje anders leggen als op de zij kan je alle handeling van hierboven ook gewoon uitvoeren maar dan aan beide zijden van het lichaam. Dus je ene hand langs de linkerzijde en de andere aan de rechterzijde en dan tegelijk naar beneden.

Tot zover het bedritueel van mijn dochtertje. Wie weet heb je hier wat aan; anders kan je het altijd nog uitproberen op je partner als je wil dat hij rustig en zonder al teveel lawaai gaat slapen. Of op jezelf als je niet in slaap kan komen. Hoewel dat afstrijken dan wel erg lastig wordt… 😉

Ik wens jullie weer een fijne uitdagende week toe.

Volgende week zal ik o.a. uitgebreid ingaan op het bedritueel van mijn zoontje die last van nachtangsten heeft.

Wil je de wekelijkse blog niet missen? Like dan mijn Facebookpagina  zodat je een melding krijgt wanneer hij live staat.

Ook kan je mij via messenger feedback geven over het artikel en tips geven over de inhoud van een volgend Blog.

Warme groet,

Caroline
Wabi Sabi Massage Therapy Institute